نقش والدین در رشد عزت نفس کودک

۴ نکته اساسی در رشد عزت نفس کودک

یک مثل قدیمی و خوب هست که می‌گوید: والدین تأثیرگذار، به فرزندانشان ریشه‌هایی برای رشد و بال‌هایی برای پرواز می‌دهند. هر کودکی به حس امنیت از طریق پایه‌هایی محکم (والدین) نیاز دارد و همینطور اعتماد به نفس که بتواند آن پایه‌های محکم (والدین) را ترک کند. بخش مهم دوره کودکی، عبارت است از کمک والدین برای رشد عزت نفس کودک .

عزت نفس، اطمینانی است که ما را قادر می‌سازد تا از پس چالش‌های اساسی زندگی برآییم و همچنین حس آنکه ما لیاقت خوشبخت شدن را داریم.

عزت نفس باعث می‌شود که به ذهن خود اعتماد داشته باشیم. عزت نفس به این معنی است که ما به ارزش‌های وجودی‌مان که حق داریم محترمانه و درست با ما رفتار شود و حق خود برای خوشبختی و لذت‌های شخصی، اعتماد داریم.

اهمیت نقش والدین در رشد عزت نفس کودک

پرورش عزت نفس در زمان کودکی فرزندانتان اهمیت زیادی دارد. همینطور که ما رشد می‌کنیم و به بزرگسالی می‌رسیم، دائم با انواع مشکلات مواجه می‌شویم. کودک یا بزرگسالی که خود را باور دارد، نسبت به کودکی که به خود شک دارد، کنار گذاشته شده یا گوشه‌گیر و خجالتی است، موفق‌تر زندگی می‌کند.

کسی که به توانمندی‌های خود اعتماد ندارد، در اغلب اوقات اجازه می‌دهد تا دیگران زندگی او را شکل بدهند. اجازه‌ی دخالت به دیگران دادن، بعید به‌نظر می‌رسد نکته مثبتی در زندگی داشته باشد.

مسئله مهم دیگر آن است که بچه‌هایی که درک درستی از ارزشمندی خودشان دارند، با مردم بهتر رفتار می‌کنند. و همین انتظار را از افراد دارند. این کودکان، بدرفتاری را تحمل نمی‌کنند؛ بنابراین، وقتی ببینند شخصی با آنها خوب رفتار نمی‌کند، رابطه را ادامه نمی‌دهند و به دنبال رابطه‌ای هستند که با آنها بهتر رفتار شود. رعایت نکات ساده ذیل باعث رشد عزت نفس کودک می‌گردد:

۱. با کودکان محترمانه برخورد کنید.

بچه‌ها در محفظه و یک فضای محدود بزرگ نمی‌شوند، بلکه در اجتماع و با مردم رشد می‌کنند. بیشتر یادگیری‌های اولیه توسط والدین، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها، اقوام و کسانی‌که به محیط خانواده وارد می‌شوند، اتفاق می‌افتد. مهمترین عامل برای اینکه به فرزندتان، ساختن پایه‌های یک زندگی شاد را در بزرگسالی آموزش دهید، این است که از همان اوایل کودکی با آنها با مهربانی، احترام و درست رفتار کنید. در نتیجه، کودک این رفتارها را رفتارهایی عادی و معمول می‌داند و آنها را انتظار دارد. کودک، این نوع رفتار محترمانه را به‌عنوان بهترین راه برای ارتباط با افراد درک خواهد کرد. بنابراین وقتی فرزندتان با رفتار نادرست مواجه می‌شود، آن رفتار را قابل‌قبول و پذیرفتنی نمی‌داند.

۲. اولین زبان ارتباط با کودک، لمس کردن است.

قبل از اینکه کودک کلمات را متوجه شود، لمس شدن و نوازش را می‌فهمد. ابراز محبت بدون لمس کردن پذیرفتنی نیست. بغل کردن و بوسیدن کودکتان و گرفتن دستهایش، راههای خیلی اساسی و مهم برای بیان عشق، آرامش، حمایت و مراقبت هستند.

محرک‌های حسی که با لمس کردن به سمت مغز فرستاده می‌شوند، باعث رشد مغز می‌شوند. بچه‌ها نیاز دارند که احساس کنند ارزشمند و دوست‌داشتنی هستند.

۳. عزت نفس کودک را برانگیزید به جای اینکه از او توقع داشته باشید که آن را در خود داشته باشد.

من از کلمه برانگیختن استفاده کردم. شما نمی‌توانید به یکباره عزت نفس را از جایی بیرون از وجود او به کودک بدهید. عزت نفس همیشه در درون کودک ایجاد می‌شود و رشد می‌کند.

چطور می‌توانید عزت نفس را در کودک برانگیزید؟ واضح است که اگر شما با فرزندتان با عشق و احترام رفتار کنید و او را همان گونه که هست بپذیرید، در اینصورت فضایی را به وجود می‌آورید که احتمال زیادی دارد کودک، پیام شما را درونی کند و حس قوی «هویت شخصی» را در درون آنها ایجاد می‌کند.

والدین باید به خاطر داشته باشند که در روندی که برای یادگیری تلاش می‌کنند، احترام گذاشتن به نیازهای کودک اهمیت بسیاری دارد.

۴. رفتار کنجکاوانه فرزند خود را تشویق کنید.

حمایت کردن از کنجکاوی کودک، اهمیت زیادی دارد و به رشد عزت نفس کودک منجر می‌گردد. به این سوالات ناشی از کنجکاوی توجه کنید و آنها را جدی بگیرید، به جای اینکه آنها را نادیده بگیرید و یا احمقانه و بی‌اهمیت بدانید.

بچه‌ها در دنیایی زندگی می‌کنند که کاملاً برای آنها جدید است و همه چیز را باید از پایه و ابتدا بیاموزند. سوالات آنها بخشی از روند جهت‌گیری فکری آنان را در طول زمان شکل می‌دهد.

راه‌حل: یکی از مهمترین مواردی که می‌توانید برای پرورش کنجکاوی کودک انجام دهید این است که به جای آنکه به آنها یاد دهید به چه چیزی فکر کنند، چگونه اندیشیدن را به آنها یاد دهید.

یکی از مسئولیت‌های پدری و مادری و یا معلمان، آماده کردن کودک برای زندگی کردن به‌عنوان یک فرد مستقل در بزرگسالی است. این آماده‌سازی فقط موضوعاتی مانند خواندن، نوشتن، ریاضی یا طرز رفتار و برخورد نیست.

زندگی موفق در بزرگسالی اساساً به توانایی تفکر، و توانایی آموختن بستگی دارد.